H Νόσος του Πάρκινσον, αποτελεί μια νόσο του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. Οι ασθενείς έχουν μυϊκή δυσκαμψία, δυσκολία στο περπάτημα και προβλήματα με τη στάση και την ισορροπία και πολύ χαρακτηριστικά.

Οι φυσικοθεραπευτές μπορούν να συμβουλέψουν τους ασθενείς πώς να αυξήσουν τη δύναμή τους και να διατηρήσουν την ευλυγισία τους κάνοντας τις κατάλληλες ασκήσεις. Αυτές οι ασκήσεις μπορούν να γίνουν και στο σπίτι. Οι ασθενείς, με τον τρόπο αυτό, νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια και μπορούν να αποκτήσουν περισσότερη ανεξαρτησία.
Τα άτομα με Νόσο Πάρκινσον συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα με τις καθημερινές ασχολίες, όπως το περπάτημα, το να σηκωθούν από τη καρέκλα και το κρεβάτι. Οι φυσικοθεραπευτές μπορούν να διδάξουν πώς γίνεται αυτό πιο εύκολα και να προτείνουν βοηθήματα για το περπάτημα.

Μπορούν, επίσης, να βοηθήσουν στην απόκτηση σωστής στάσης και ισορροπίας. Με απλούς τρόπους συμβουλεύουν τους ασθενείς πώς μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο από τις πτώσεις. Η συμμετοχή μελών της οικογένειας στις παραπάνω διαδικασίες προτείνεται και θεωρείται πολύ σημαντική, καθώς μαθαίνουν πώς μπορούν να βοηθήσουν τους οικείους τους χωρίς να επιβαρύνονται οι ίδιοι κατά την προσπάθειά τους.

Τελευταία υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον σε θεραπείες οι οποίες στοχεύουν στην αύξηση της μάζας των μυών, γνωστή ως «μυϊκή υπερτροφία». Οι μύες συρρικνώνονται όταν δε χρησιμοποιούνται. Καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει, η ζωή του γίνεται περισσότερο καθιστική και η απώλεια των μυών γίνεται αναπόφευκτη-υπογραμμίζοντας την ανάγκη για άσκηση. Αντίθετα, ο ιστός του μυός μεγαλώνει με εντατική άσκηση. Πολλές έρευνες έχουν καταδείξει ότι ασθενείς που έχουν ενδυναμώσει τους μυς τους έχουν βελτιώσει κατά πολύ λειτουργικές δραστηριότητες, όπως το ανέβασμα σκάλας ή η ισορροπία του σώματος.

Ένα μεγάλο πρόβλημα στο να ξεκινήσουν οι ασθενείς την άσκηση είναι η έλλειψη κατανόησης της αξίας της από πολλούς επαγγελματίες υγείας. Η εκπαίδευση των ασθενών και των συγγενών μπορεί να βελτιώσει αυτή την κατάσταση, όπως και η ύπαρξη κέντρων υγείας τα οποία θα να είναι έτσι εξοπλισμένα ώστε να παρέχουν υπηρεσίες για ειδικές ομάδες πληθυσμού (π.χ. ασθενείς με Ν. Πάρκινσον). Είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να ρωτά το γιατρό του ή το φυσικοθεραπευτή του αν νιώθει αμφιβολίες σχετικά με την καταλληλότητα ή ασφάλεια της άσκησης.

Οι έρευνες δείχνουν ότι προγράμματα άσκησης διάρκειας 3 μηνών για 2-3 φορές την εβδομάδα με ασκήσεις με επικέντρωση στην εκπαίδευση δραστηριοτήτων συντονισμού, έγερσης και καθίσματος καθώς και ισορροπιστικές ασκήσεις σε διάφορες θέσεις καθιστή και όρθια. Είναι πολύ σημαντικό να ενθαρρύνουμε τον ασθενή να σκέφτεται την κίνηση και να την σχεδιάζει προτού την ξεκινήσει.

Σε πολλούς ασθενείς επίσης λειτουργούν καλά οι οπτικές ή/και ακουστικές προτροπές απ'τον θεραπευτή.

Νέοι και γηραιότεροι ασθενείς με Ν. Πάρκινσον μπορούν να ωφεληθούν από την άσκηση. Ούτε η ηλικία του ασθενούς αλλά ούτε και το στάδιο της νόσου θα πρέπει να τον περιορίζουν στην απόφαση να ξεκινήσει να ασκείται. Τα αποτελέσματα μελετών είναι ενθαρρυντικά και το μήνυμα για τους ασθενείς με Ν. Πάρκινσον είναι ξεκάθαρο: «Αναζητήστε ευκαιρίες για άσκηση»!